Aan een internetcriticus

Och doe dikke dikke nold. Och doe dunne dunne vaam. (Kerkraads)

In memoriam Robert Heppener

Op 25 augustus 2009 overleed in Bergen N.H. de componist Robert Heppener, lieve vriend sinds vele jaren van mijn vrouw en mij. In Bewaarmachinist (Uitgeverij Huis Clos, 2011, zie verderop in dit blog) nam ik een gedicht op, opgedragen aan zijn nagedachtenis: 'Boomlied'.

'Boomlied' is niet alleen gebaseerd op herinneringen aan de persoon Robert Heppener, maar bevat ook reminiscenties aan werk van hem: 'A Girl' uit zijn Four Songs on Poems by Ezra Pound en de liederencyclus Tussen bomen, op gedichten van Chr. J. van Geel.

Boomlied

De noten vallen niet ver van hun boom.

Zelfs wie ze van de takken slaat, diens stok

houdt zich bezwaard door tederheid in toom,

beweegt met regelmaat: de wijzer van een klok.

Met bladeren maakt de boom zich van zijn wortels los

als in de herfst de wind ze door de leegte jaagt,

dansend, dwarrelend, ver van park en bos,

zich hopend, maar door rottenis belaagd.

Als blad en noot klinken jouw tonen op.

Dichtbij jouw kroon en in ons verre hier.

Hun stam ben jij, hun stok, hun herfst, hun storm.

Muziek, standvastig vluchtig, zocht haar vorm

in jouw natuur, doorheen jouw zielekier.

Omhoog, omhoog, als levenssap ten top.