Een aardig gesprek, vond ik zelf,
gisteren in Tijd voor MAX (Nederland
2) naar aanleiding van mijn boek In en onder het dorp. Mijnwerkersleven in Limburg. Op die ene merkwaardige vraag na waarmee Martine van Os het
gesprek begon: 'Waar is uw Limburgse accent gebleven?' Gelukkig gevolgd door de geruststellende mededeling: 'Wij kunnen u in ieder geval goed verstaan.'
dinsdag 4 december 2012
maandag 29 oktober 2012
Jan Hanlo 1912-1969
Op 29 mei was het honderd jaar geleden dat in Bandoeng Jan Hanlo werd geboren.
Ter gelegenheid daarvan verschijnt in december bij Uitgeverij Huis Clos:
Huis Clos Essay, 64 blz. Vormgeving: Piet Gerards.
Meer informatie en bestelmogelijkheid: HIER
Ter gelegenheid daarvan verschijnt in december bij Uitgeverij Huis Clos:
Meer informatie en bestelmogelijkheid: HIER
dinsdag 9 oktober 2012
Twee gedichten
De Gids (sinds 1837) publiceert op haar website twee nieuwe gedichten. Daar zijn ook twee preludes van Chopin te beluisteren, die samen met een verblijf in Warschau bijdroegen tot de inspiratie. De pianist is Maurizio Pollini.
zondag 30 september 2012
Eind november verschijnt:
Klik hier en lees meer over dit boek in de najaarsprospectus van Uitgeverij Vantilt.
Gelijktijdig met In en onder het dorp verschijnt bij dezelfde uitgever:
dinsdag 25 september 2012
Koen Eykhout over Schachtsignalen in Dagblad De Limburger, 25 september 2012:
'... langs licht en duister, adem en ademnood, slikken en stikken in een verhaal vol liefde en zorgzaamheid.'
Lees meer
'... langs licht en duister, adem en ademnood, slikken en stikken in een verhaal vol liefde en zorgzaamheid.'
Lees meer
dinsdag 18 september 2012
zondag 9 september 2012
Wie is de echte?
Vrijdag kocht ik bij De Slegte in Maastricht de dichtbundel Francesco's paradox van Peter Nijmeijer.
Huh, van wie? Peter Nijmeijer??
Zoek de verschillen en (her)lees daarna Stefan Hertmans' mooie bundel.
Wat een ongelooflijk slordige uitgever, Meulenhoff / Kritak.
Eerst zo'n onbegrijpelijke vergissing maken en daarna het boek met de verkeerde auteursnaam doodleuk bij De Slegte deponeren.
Kun je een dichter dieper beledigen?
Huh, van wie? Peter Nijmeijer??
Zoek de verschillen en (her)lees daarna Stefan Hertmans' mooie bundel.
Wat een ongelooflijk slordige uitgever, Meulenhoff / Kritak.
Eerst zo'n onbegrijpelijke vergissing maken en daarna het boek met de verkeerde auteursnaam doodleuk bij De Slegte deponeren.
Kun je een dichter dieper beledigen?
donderdag 6 september 2012
Het huis van de schilder
In Zuiderlicht lees ik dat de Gemeente Kerkrade een expositie laat inrichten van werk van de schilder Frans Nols.
Aan Frans Nols wijdde ik in de bundel Zielverstand (2007) het gedicht 'Het huis van de schilder' (eerder gepubliceerd in Tirade).
Het is in een wat gebrekkige opname, gemaakt tijdens de Maastricht International Poetry Nights 2008, te beluisteren op deze video:
woensdag 5 september 2012
Poëzie langs de Geul
Foto: Jacques Giesen
Fragment uit de titelreeks van de bundel Salamanders vangen (gedichten voor kinderen, 1985) als onderdeel van een poëzieroute langs de Geul en de spoorlijn Maastricht-Heerlen in Meerssen.
Salamanders vangen, mooie blauwe
met zo'n oranje-gele buik.
Met de voeten in het water
en de sokken aan een struik.
Kikkervisjes, alles was er.
Was het van de spoorwegmannen?
Want die mochten je niet vangen
en die vinden steeds de bangen.
Toen ik deze 27 jaar oude regels in Meerssen terugzag, dacht ik even: wat jammer dat ik in de eerste strofe niet 'je voeten' en 'je sokken' heb geschreven, dat klinkt iets beter.
Maar toen ik het geheel van wat daar staat weer tot mij liet doordringen, besefte ik dat het juist de gelijkschakeling van salamanders en het kind dat ik was, de kern ervan uitmaakt. Zoals ik als kind salamanders ving - je kon ze zo met je hand uit het water van de Koelbaach (de Mijnbeek in Spekholzerheide) vissen - zó zouden spoorwegmannen ook ons kunnen pakken.
Omdat je daar beneden, aan de voet van de spoordijk, waar het beekje langs de rails liep, niet komen mocht. Verboden gebied.
'Met de voeten in het water/ en de sokken aan een struik' (dus niet 'je' voeten en sokken), maakt dus dat sokken en voeten ook heel even bij die salamanders horen en bij hun oranje-gele buik.
zaterdag 1 september 2012
Woensdag, 12 september, vindt in Discovery Center Continium, Museumplein 2 in Kerkrade, de presentatie plaats van Schachtsignalen, het zevende deel in de serie Literair Limburg, waarin eerder werk verscheen van onder anderen Connie Palmen, Jacques Vriens en Marita Mathijsen.
Het is een tweetalige uitgave, in het Nederlands en de taal van Kerkrade. Voor de vertaling in het Kerkraads zorgde Lei Heijenrath.
In het toepasselijke decor van de Limburgse mijngeschiedenis zal Serge Langeweg iets vertellen over mijnbouw en arbeidsmarkt, het onderwerp waar hij onlangs is gepromoveerd.
Het eerste exemplaar wordt door mij aangeboden aan de neerlandicus en essayist Ben van Melick, kenner van de literatuur in Limburg.
Het is een tweetalige uitgave, in het Nederlands en de taal van Kerkrade. Voor de vertaling in het Kerkraads zorgde Lei Heijenrath.
In het toepasselijke decor van de Limburgse mijngeschiedenis zal Serge Langeweg iets vertellen over mijnbouw en arbeidsmarkt, het onderwerp waar hij onlangs is gepromoveerd.
Het eerste exemplaar wordt door mij aangeboden aan de neerlandicus en essayist Ben van Melick, kenner van de literatuur in Limburg.
donderdag 30 augustus 2012
maandag 27 augustus 2012
zondag 26 augustus 2012
Poeziekrant
In de nieuwe Poëziekrant (jrg. 36 nr. 4, juni-juli 2012) schrijft Stefan Van Den Bossche onder de titel 'Het gedicht als kind' over Dit nog, ook dit, mijn enkele maanden geleden verschenen bundel essays over poëzie en proza.
'Kusters heeft altijd wel een eigen stem, herkenbaar tussen het groeiend aantal essayisten. Essayisten die misschien wat te veel uitgaan van hun eigen schriftuur en minder oog hebben voor de receptie ervan door de lezer. Aan Wiel Kusters om dat euvel te blijven corrigeren en op een sublieme manier tegen de stroom in te roeien. Tot meerdere eer en glorie van de poëzie, haar schrijvers en haar lezers.'
Lees meer
'Kusters heeft altijd wel een eigen stem, herkenbaar tussen het groeiend aantal essayisten. Essayisten die misschien wat te veel uitgaan van hun eigen schriftuur en minder oog hebben voor de receptie ervan door de lezer. Aan Wiel Kusters om dat euvel te blijven corrigeren en op een sublieme manier tegen de stroom in te roeien. Tot meerdere eer en glorie van de poëzie, haar schrijvers en haar lezers.'
Lees meer
zaterdag 25 augustus 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)